Banu Birecikligil, "Cephe Ardında Flört (2005)" ve "Ye Beni... Koru Beni (2006)" başlıklı sergilerinin ardından "Kayıp Manzara" ile üçüncü kez x-ist'te... Birecikligil'in yapıtları çocukluğumuzda inandığımız, hayal ettiğimiz, öğrendiğimiz ancak zamanla günümüz sosyal paradoksları arasında yitip, gitmiş ve / veya dönüşmüş birtakım kavramların zihnimizde bugünkü yerini sorgulamaktadır. Birecikligil'in yapıtlarındaki resim dili tarafsızlığını imleyen bir "bitmemişlik estetiği"ni vurgular. Sanatçının, her izleyiciyi kendi "kayıp manzara"sının izlerini kendi belleğinde süreceği hatıralarına doğru yolculuklara çıkaracak yapıtlarıyla ilgili olarak Marcus Graf şunlary belirtir: "...Yapıtlardaki anti-estetik, çizgisel olmayan bir kavramsal yaklaşım ve dışavurumcu olmayan bir resim üslubunun üst üste binmesinin sonucudur. Bu anti-estetik, sermayenin imge havuzu ile reklam endüstrisinin bol cilalı estetiğinin görsel çöplüğünce zaten kirletilmiş olan görsel algımızı tahrip eder. Yapıtlar, tıpkı gerçekliğimiz gibi parçalanmış ve rüyalarımyı gibi tuhaftır. Farkındalıkla uyku arasında gidip gelmeleriyse onları, kişisel çağrışımlar koleksiyonu ve gerçekliğin alternatif yapılarına dönüştürür. Resimler, yanılsama ve yaşam arasındaki sınırda bilgi ve orantı muhafızlarının devriye gezmediği bambaşka bir halet-i ruhiyeye girişi sağlayan açık kapılara benzerler. Orada, izleyicinin kendisini belli bir mesafeden yansıtabilmesi için olağan düzeninin dışına adım atabilme şansı vardır..."